Bookathlon 2016

Jakoś tak się złożyło, że miłością do książek pałam od zawsze. Jak głosi rodzinna legenda nauczyłam się czytać będąc pięcioletnim pacholęciem, głownie dlatego, że mama czytała za krótkie fragmenty bajki... ja chciałam więcej. Czytam codziennie, choćby po kilka storn, choćby 15 minut, czytanie musi być!

ale tym razem idę na całość!

Bookathlon, to wyznanie dla książkoholików. To trwające tydzień ( w tej edycji od 4.07.2016r. do 10.07.2016r. ) zmagania polegają na czytaniu książek spełniających warunki wyzwania w tym roku są to :

1. WAKACJE Z DUCHAMI
2. DOKOŃCZENIE LUB ROZPOCZĘCIE SERII
3. AUTOR O TWOIM IMIENIU LUB INICJAŁACH
4. LATO Z KRYMINAŁEM
5. KSIĄŻKA Z TWOIM ZAWODEM
6. WAKACYJNA MIŁOŚĆ
7. PRZECZYTAJ 1500 STRON


to moje typy
 <----

raz do roku

Hmmm...w sumie nie bardzo mnie to dziwi, że piszę tu raz do roku ... bo i o czym. Mój brak pracy, z krótkimi epizodami, kiedy jednak jestem zatrudniona, staje się permanentny.  Delikatna depresja delikatnie się pogłębia... tylko Bachorzęta rosną jak dzikie, domagają się uwagi, pyszczą  i oba zaczynają używać zdań ( Jerzy jako i siostra z mówieniem się nie spieszy, jest oszczędny i potrafi wykorzystywać jedno słowo w kilku znaczeniach.. np mama i tuuuuuuuuu), napadają mnie i skaczą i jak małpki z ADHD. Czasem jak każdy rodzić marze, żeby ktoś przyjechał i je zabrał .. tak na tydzień ... ale w sumie nie jest źle .. głowa wciąż na powierzchni. Nowy rok ... ok  może  i nowe zmiany, zaktualizowałam profil na pracuj ... przeczytałam Psa Baskerwilów ... to krok w przód ...

pitu pitu

Czas płynie, dzieci rosną, człowieka, a zwłaszcza kobietę dotykają myśli o przemijaniu, dotyk wzmacnia się, kiedy kobieta obchodzi urodziny, niebezpiecznie zbliżając się do zmiany cyfry na przedzie. Nie wiem dlaczego, ale mając niecałe 30 lat zachciało mi się podliczać zyski i straty, to nie było najmądrzejsze, bo mało kiedy bywam zadowolona z tego co udało mi się "osiągnąć". Niemniej dzieci mi się udały :) w prawdzie Jurek jest obecnie w trudnym wieku 5 miesięcy ( jak to nie mogę się przesuwać jak Julka, Mamo ... mamo... mamo nie widzę cię, o nieeeee zostawiłaś mnie.. zniknęłaś, jestem saaaaam saaaaaam ludzie.. ludzie samotne dziecko na macie edukacyjnej.. ratuuuunku!), ale zwykle jest rozkosznym uśmiechniętym niemowlakiem o dużych skłonnościach do kombinowania. Jula natomiast jest rezolutną trzylatką o bogatym życiu wewnętrznym ... nawijającą od momentu kiedy otworzy oczy, aż do zaśnięcia.. do tego skacze, bega, głośno wyraża zdanie i wciąż nie wiemy skąd bierze na to wszystko energię, znalezienie źródła tejże niespożytej siły mogłoby znacznie obniżyć koszty energii w domu ;) Będę sobie na te moje dzieciaki zerkać jak tylko najdą szare chmury.. bo w sumie gdyby nie braki osiągnięć w innych dziedzinach .. to czy miałabym takie dwa skarby ?

liga ochrony zaskrońców

Jako szczęśliwi posiadacze nowego regału robiliśmy z M przemeblowania w starych, żeby książki mogły wreszcie odetchnąć, a nie stać w dwóch rzędach  ściśnięte jak sardynki. Jako rasowy chomik znalazłam liczne grono elementów wspominkowych, między innymi teczkę z "lepszymi rysunkami" od liceum .. :D ale się obśmiałam, zeszyty KZDP, wciąż uważam, że należy je spalić lub zakopać, bo jak się kiedyś dzieci do tego dobiorą, to nie  uwierzą, że matka mogła być tak szurnięta... zeszyt z tkliwymi i depresyjnymi wierszydłami (wiadomo w tym wieku cierpienia młodego, wrażliwego ego, znaczy artysty są bardzo głębokie i dojmujące)  i "księgę" gdzie wpisywali mi się znajomi na koniec liceum. Oczywiście zamiast odłożyć każdy skarb na nowe miejsce musiałam zajrzeć do środka :) w Księdze trafiłam na wpis pewnej Kasi zwanej Owcą, obok której  wpisała się jej  najlepsza koleżanka - nomen omen Qrczak :). Kasia wspomniała, że znamy się z przygotowań do bierzmowania, gdzie nasza (najgłośniejsza) ławka założyła (pod moim przewodnictwem) Ligę ochrony zaskrońców... głównie dlatego, że w jakimś hymnie kazano po nich stąpać i było nudno (w ramach protestów przeciwko deptaniu zwierząt opłatę za "pamiątkę" wręczałyśmy w formie łódeczki- origami :D .. ksiądz nie wiedział czy śmiać się czy płakać już przy trzeciej .... ja byłam piata w kolejności :D ) .. do dziś się uśmiecham kiedy to wspomnę .. numery domowe Owcy i Qrczaka od 12 lat są w mojej komórce ... jestem sentymentalnym chomikiem i dobrze mi z tym.

Ps żeby być na czysto ze sprawami bieżącymi,  10 marca 2014 roku o 7.25 na świat przyszedł mój syn ... kocham go bardzo chociaż mógłby sobie odpuścić gapienie mi się w oczy o 2  w nocy kiedy ja ostatkiem sil próbuję go uśpić ...

o niczym

Nic się nie dzieje ...na na na na, nie mam oczywiście na myśli doniesień zagranicznych, które staram się śledzić  i sobie dawkować, bo nerwy jak wiadomo niezdrowe.  Nie mam też na myśli rzeczy tak trywialnych jak Oskary, rano tylko obśmialiśmy się z mężem z biednego Leo, bidulek, mam nadzieję, że w końcu dostanie złotego pana do postawienia w kibelku. Cisza jak makiem zasiał za to bywa irytująca, kiedy czeka się na nowego członka rodziny, tak Panicz nie ma w planach wyłazić! W środę dostałam info, że to już zaraz, generalnie bić na alarm.... mamy poniedziałek, wszystko po staremu, cisza,spokój, syn leniwie przeciąga się w swojej kuli wyparcia  .... szczerze liczę, że go zawstydze tą notką  i łaskawca opuści pielesze maminego brzucha, celem podjęcia obowiązków syna i młodszego brata :) ..a tak poważnie... nie możemy się go doczekać, pierwszy syn i wnuk w tym pokoleniu, jedno jest pewne jest na kogo czekać :D    

powrót

Nie uwierzycie, ale wróciłam do koralików.... mam kilka malusich projektów, które roiły mi się w głowie, a może kolejny kocyk (zwany u mnie w rodzinie kokisiem ... tak mówi Jula... jak wiadomo wpływ inteligencji wyższej na niższą łatwo zauważyć) trochę mnie zmęczył ? Nie wiem, nie znam się, zarobiona jestem. Panicz straszy, że już wyłazi, Bisia ma okres buntu artystycznego i wszędzie rysuje "duuuzie kółka", małż zafiksowwał znów na punkcie gry .. i tylko mi się nie chce grać w diablo tak jak kiedyś ...

Ps może ktoś polecić jakąś ciekawą książkę ... ostatnio do szpitala wzięłam Hyperiona ... troszkę za ciężka .. dosłownie i nie dało się równocześnie czytać  i zadowalać swoją uwagą nowego człowieka ... jakieś pomysły?, złote myśli ?

prawie skończyłam

-Patrz- wołam do męża, machając mu przed nosem pasiatym kocykiem - prawie skończyłam!-
- Wcale nie, -  odpowiada on spokojnie - po prostu włóczka ci się skończyła ..-

No i w takich chwilach wiem, że mnie zna ... robienie kocyków "na okrągło" wciąga i jakby mi się znalazł na ten cel jeszcze moteczek albo dwa to by się nie skończyło na wymiarach 70x70 przed blokowaniem ... jak pochowam nitki i zblokuję, to wrzucę zdjęcie.